XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Geyago ondiño siñismenaren indarra norañokoa dan ikusteko martiriai begiratu.
Eurak dira siñismenaren umantak.
Ez dabe martiriak gudari ta arma bearrik izan munduko agintari gustiak garaitzeko eta legoirik amorratuenak otzantzeko, suari bere erre-indarra kentzeko ta ezpatarik zorrotzena amusturik izteko.
Eta ze txukuntasun ederra gu zeruko bidean ipinteko Jaungoikoak sortu dituan gauzetan!
Aita Jaungoikoak ezkutukiak azaldu ta Testamentu Zarreko Liburuak emon; bere Seme Jesukristo'k zeruetako Erreñua irakatsi, bere Ebanjelioko Barri Ona emon eta gure Ama Eleiza sortu; baña ez sortu bakarrik, sortu ta apostolu ta mixiolariz ornidu eta erakusleen yakituriz ta birjiñatxoen garbitasunez ta autorlen santutasunez ta iztunen ta apolojistaen liburu ederrez sendotu, zabaldu ta apaindu; baña batez be beti ta eunki gustietan
Gizonak, barriz, bere aldetik, bere adimena Jesukristo'ren aintzarako menperatu ondoren (1), eta bere borondatea Jaunaren buztarrian loturik itxita, eta
Nor arrituko da, beraz, guri Obispo gareanoi, gure Ama Eleizak agintzen deuskuna, egiten deuskun bezin arretaz agintzeaz?
Apostolu Santuen oñordekoak gara gu. Apostoluak izan ziran siñismenaren lenen-lenengo erakusleak.
Gu be alantxe izan bear dogu
Ez da beraz; arritzekoa guri agintzen yakuna
Gotzain egiten gaituen egun berean, antxe esaten yaku gure gotzaingintzako eleizkizun andi artan:
Baña agindu estu oneik guretzat emonak ezpalitzaz be, ¿uste dozue besterik egin giñaikeala gure buruak egiaren yabe, egi katoliku guztiaren yabe ikusita?
Ez daukagu ez edozelan saltzeko geure siñismen maite au; eta gertu gagoz, geure argalean be, bere aldez, bear bada, gure odola emoteko.
Menendez ta Pelayo'k egokiro iñoanez (2)